Η συναισθηματική κούραση δημιουργείται τόσο από εξωτερικούς παράγοντες όπως η τοξικότητα του περιβάλλοντος όταν αυτή υπάρχει, αλλά και από εσωτερικούς παράγοντες , τους οποίους και μπορούμε να τροποποιήσουμε, όπως για παράδειγμα οι λανθασμένα υψηλές προσδοκίες μας. Οι προσδοκίες μας δεν είναι τίποτα άλλο , πέρα από την εικόνα που θέλουμε να έχει πραγματικά ο κόσμος γύρω μας. Η εικόνα αυτή περιλαμβάνει το πως θέλουμε να είμαστε και να φαινόμαστε εμείς, το πως θέλουμε να μας συμπεριφέρονται οι άλλοι, και το τι θέλουμε να μας συμβαίνει και να πετυχαίνουμε. Όταν αυτά τα θέλω , αποκτούν σημαντική απόκλιση από ότι τελικά συμβαίνει, τότε οι προσδοκίες γίνονται μια πηγή μεγάλης απογοήτευσης, και η απογοήτευση γεννά την συναισθηματική κούραση. Οι μεγάλοι στόχοι γίνονται λανθασμένα υψηλές προσδοκίες όταν αρχίζουν να καθορίζονται από αυθαίρετους κανόνες κι όχι από προσωπικές εκτιμήσεις. Πχ πετυχημένος είμαι αν τελειώσω την δουλειά μου σε μια ώρα γιατι έτσι κάνουν οι πετυχημένοι άνθρωποι, αντί του ξέρω ότι μπορώ να τελειώσω αυτήν την δουλειά σε δύο ώρες με πολύ καλά αποτελέσματα. Δημιουργούμε ουσιαστικά επιτηδευμένες αποτυχίες , οι οποίες συναισθηματικά μας εξουθενούν και σταδιακά μας συνθλίβουν.
Ένας ακόμα εσωτερικός παράγοντας που γεννά την συναισθηματική κούραση είναι οι άδικες συγκρίσεις. Ενώ η κοινωνική σύγκριση είναι άριστο εργαλείο για την βελτίωση των κοινωνικών δεικτών και την οριοθέτηση των επιθυμητών για την λειτουργία του συνόλου, εντούτοις όταν αυτή γίνεται με μη ουσιώδη ή με fake πρότυπα (όπως συμβαίνει κατά κόρον σήμερα), οδηγούν σε γενικευμένο άγχος καθώς και κατάθλιψη όπως έχουν δείξει οι έρευνες. Στις συγκρίσεις λοιπόν σημασία δεν έχει το αν αυτές γίνονται με ψηλότερα και τελειότερα από εμάς πρότυπα, κάτι που θα μας κινητοποιήσει και θα μας εμπνεύσει σίγουρα, αλλά με το κατά πόσο αυτά τα πρότυπα είναι αληθινά και ουσιώδη.
Τέλος ακόμη ένας παράγοντας προερχόμενος καθαρά από εμάς που μας οδηγεί σε συναισθηματική κούραση είναι η υπερβολική μας δέσμευση και ο υπερβάλλων μας ζήλος στο να είμαστε βοηθητικοί. Αυτό οδηγεί σε γνωστική υπερφόρτωση και ψυχική αποφόρτιση , καθώς γίνεται συνεχής ανάληψη ευθυνών από μέρους μας τις οποίες δεν μπορούμε να διαχειριστούμε. Συνηθίζουμε να συμμετέχουμε σε πολλά που είτε δεν μας αφορούν άμεσα, είτε στην δεδομένη χρονική στιγμή δεν διαθέτουμε τον κατάλληλο χρόνο για αυτά. Όταν επίσης γινόμαστε βοηθητικοί, αισθανόμαστε χρήσιμοι κι ως χρήσιμοι αποδεκτοί, κι όταν η βοήθεια μας δίνει και σωστά αποτελέσματα , αισθανόμαστε και υπερήφανοι. Εάν όμως η αποδοχή των άλλων στο πρόσωπό μας επικεντρώνεται αποκλειστικά ή κυρίως στο πόσο βοηθητικοί είμαστε απέναντί τους, χρειάζεται να επαναπροσδιορίσουμε τις σχέσεις μας.
Φυσικά η καλύτερη αντιμετώπιση της συναισθηματικής μας κούρασης είναι αρχικά να αντιληφθούμε πόσα από τα παραπάνω επιτρέπουμε να συμβαίνουν και να το αλλάξουμε. Όπως φροντίζουμε το σώμα μας γυμνάζοντάς το, όπως φροντίζουμε την υγεία μας με μια σωστή διατροφή, έτσι οφείλουμε να φροντίζουμε και τον ψυχισμό μας και την ψυχική μας υγεία γενικότερα.