Τα αυξημένα επίπεδα φόρτου εργασίας, σε συνδυασμό με τη μορφή και την ένταση της σωματικής δραστηριότητας που περιλαμβάνουν, συσχετίζονται με μεγαλύτερες πιθανότητες εκδήλωσης οστεοαρθρίτιδας γόνατος - ιδιαιτέρως μεταξύ των ανδρών όπου και ο κίνδυνος είναι διπλάσιος – σύμφωνα με διεθνή ερευνητική ομάδα από τα Πανεπιστήμια της Οξφόρδης, του Σίδνεϊ και του Σαουθάμπτον.

Οι ερευνητές υπογράφουν την εκτενέστερη ανάλυση του είδους για την οστεοαρθρίτιδα γόνατος και την ολική αρθροπλαστική γόνατος, έχοντας αντλήσει τα σχετικά δεδομένα από τρεις μεγάλες μελέτες παρατήρησης που έχουν διεξαχθεί στο Ηνωμένο Βασίλειο και τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Η οστεοαρθρίτιδα πρόκειται για πάθηση που επηρεάζει τις αρθρώσεις, προκαλώντας πόνο και δυσκαμψία. Αποτελεί μία από τις κύριες αιτίες πρόωρης συνταξιοδότησης· δεδομένης της γήρανσης του παγκόσμιου πληθυσμού, σε συνδυασμό με τα αυξανόμενα ποσοστά παχυσαρκίας, είναι πιθανό να αυξηθεί σημαντικά τα επόμενα 50 χρόνια, εξ ου και στόχος της μελέτης ήταν η αναγνώριση τροποποιήσιμων παραγόντων κινδύνου.

Οι ερευνητές εξέτασαν συγκεκριμένα επαγγέλματα (αγροτικές εργασίες, πωλήσεις) και συγκεκριμένες σωματικές δραστηριότητες στο χώρο εργασίας (όπως το σήκωμα βάρους), αλλά και τη συσχέτιση μεταξύ επαγγελματικής εργασίας και οστεοαρθρίτιδας γόνατος υπό μία ευρύτερη έννοια.

Κατά την ανάλυση προέκυψε ότι οι άνδρες είχαν δύο φορές περισσότερες πιθανότητες να υποφέρουν από οστεοαρθρίτιδα γόνατος σε σχέση με επαγγέλματα που περιλαμβάνουν καθιστική εργασία, ωστόσο δεν παρατηρήθηκαν ικανές συσχετίσεις μεταξύ των γυναικών σε όλα τα σύνολα δεδομένων, χωρίς ωστόσο αυτό να σημαίνει πως δεν υπάρχουν, όπως επισημαίνουν οι ειδικοί.

Σε αυτό που κατέληξαν είναι ότι πιθανώς αυτός καθαυτός ο τίτλος του επαγγέλματος δεν είναι πλέον επαρκής για να καθοριστεί ποιοι εργαζόμενοι διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο. Τα ευρήματα καταδεικνύουν πως είναι η σωματική δραστηριότητα που εκτελείται κατά την εργασία που αποτελεί το «κλειδί» σε αυτή τη συσχέτιση, σύμφωνα με τον επικεφαλής της μελέτης Δρ Thomas Perry του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης.

Υπήρξαν κάποια στοιχεία που υποδηλώνουν ότι ο «ελαφρύς» φόρτος εργασίας μπορεί να είναι προστατευτικός έναντι της ανάγκης χειρουργικής επέμβασης για την ολική αρθροπλαστική γόνατος.

«Σε αντίθεση με τις περισσότερες μελέτες που τείνουν να εξετάζουν αποκλειστικά τη συσχέτιση με ένα επάγγελμα και στα δύο άκρα του φάσματος φόρτου εργασίας, δηλαδή εργάτες οικοδομών στο ένα άκρο ή την καθιστική εργασία στο άλλο, εστιάσαμε σε όλα τα επίπεδα φόρτου εργασίας, συμπεριλαμβανομένου του ελαφρού και μέτριου φόρτου εργασίας» εξήγησε Thomas Perry για να συμπληρώσει πως «παρατηρήσαμε ότι ορισμένες μορφές σωματικής άσκησης στο χώρο εργασίας, όπως ‘καθιστική εργασία με περιστασιακή άσκηση’ παρείχαν κάποιο βαθμό προστασίας έναντι της ανάγκης ολικής αρθροπλαστικής».

«Ενώ η σωματική δραστηριότητα συνιστάται ευρέως στην οστεοαρθρίτιδα γόνατος για τη μείωση του πόνου και τη βελτίωση της κινητικότητας, αυτά τα δεδομένα υποδηλώνουν ότι υπάρχει ένα πιθανό όριο όπου ο βαθμός φόρτου εργασίας μετακινείται από προστατευτικός σε επιβλαβής [ή αντίστροφα]. Αυτό το όριο πιθανότατα επηρεάζεται από τη διάρκεια, την ένταση, τη συχνότητα και το σχήμα των καθημερινών σωματικών δραστηριοτήτων στο χώρο εργασίας» επισημαίνει.

Ως προς τη διαφορά που παρατηρήθηκε μεταξύ ανδρών και γυναικών, ο καθηγητής Cyrus Cooper, διευθυντής της Μονάδας Επιδημιολογίας Lifecourse MRC, του Πανεπιστημίου του Southampton και της Οξφόρδης, διευκρίνισε πως «αυτό δεν σημαίνει πως δεν υπάρχει».

«Αν και ήλθε ως έκπληξη να δούμε διαφορές μεταξύ ανδρών και γυναικών, τα ευρήματά μας συμβαδίζουν με προγενέστερες μελέτες. Τα μοτίβα σωματικής δραστηριότητας στο χώρο εργασίας είναι γνωστό ότι ποικίλλουν μεταξύ ανδρών και γυναικών ακόμη και στο ίδιο επάγγελμα. Αυτοί οι παράγοντες συνέβαλαν πιθανώς στις παρατηρούμενες διαφορές» ανέφερε.